دایرة المعارف روشنگری

جینا روک پاکو

(۱۹۳۱)

قصه پادشاه کوچولو

برگردان

میم حجری

· پادشاه کوچولو در کاخی ـ در آن سوی کوه‌ها ـ تنها زندگی می‌کرد.

· تنهای تنها.

• از مرگ پدرپادشاه ـ پادشاه بزرگ ـ دیری می‌گذشت.

• از آنجا که پادشاه کوچولو هرگز به کسی فرمان نمی‌داد، نوکران دربار هم یکی پس از دیگری رفته بودند.

• «مهم نیست!»، پادشاه کوچولو با خود گفته بود.

• او رؤیاهای رنگین می‌دید و لبخند به لب، گشت می‌زد.

• برخی اوقات در باغ روی تاب می‌نشست و اگر بخت یارش بود، هر از گاهی باد تاب را تکان می‌داد.

• مرغ های دربار، هر روز صبح تخم می‌گذاشتند و قاق قاق می‌کردند.

• پادشاه کوچولو تخم مرغ‌ها را برمی‌داشت و از مرغ ها تشکر می‌کرد.

• قاشق کوچولو تخم مرغ خوری زرینش را برمی‌داشت و به خوردن تخم مرغ می‌پرداخت.

• بعدش هم آبلیمو با آب معدنی می‌نوشید.

• پس از صرف صبحانه، مدت کوتاهی تلویزیون نگاه می‌کرد.

• بعد می‌رفت بیرون، حباب صابون فوت می‌کرد و به تماشای ابرهای مسافر می‌پرداخت.

• گاهی اوقات هم ترانه‌‌‌ای را زمزمه می‌کرد.

• میهمان ـ اما ـ هرگز نداشت.
• چون راه کاخ بسته بود.

• «برای چی من اصلا پادشاهم؟»، گاه و بیگاه از خود می‌پرسید و سؤالش بی جواب می‌ماند.

• روزها و شب‌ها سپری می‌شدند، هفته‌ها و ماه‌ها.
• حتی.

• با گذشت زمان گزنه‌ها ـ درخت آسا ـ در جلوی پنجره‌های کاخ رشد کردند، مانع ورود نور به کاخ شدند و آن را تیره و تار ساختند.

• در سالن‌های کاخ، به جای اشراف و اعیان، موش‌ها می‌رقصیدند و خارهای بلند از شکاف دیوارها سر در می‌آوردند.

• «ابلهانه است!»، پادشاه کوچولو می‌گفت.
• «چرا کسی مانع این فجایع نمی‌شود؟»

• از چه کسی می‌توانست انتظار جواب داشته باشد؟

• از عنکبوت‌ها شاید، که در هر گوشه‌‌‌ای توری گسترده بودند.

• با گذشت زمان، وضع بد و بدتر شد:
• شیشه‌های ترشی خالی ماندند.
• شیشه لیمونادها خالی ماندند.
• کفش‌های زرین سوراخ شدند.
• مسواک‌ها خراب شدند.
• صابون تمام شد.
• پنجره‌ها شکستند و آخر سر، تخت شاهی هم تق و لق شد.
• و وقتی رعد و برق برخاست، کاخ از بیخ و بن، به لرزه در آمد.

• «من دیگر به تنگ آمده ام و باید بروم!»، پادشاه کوچولو گفت.

• به دور و بر خود در کاخ نگاه کرد.

• پادشاه بزرگ، سال‌ها پیش، چیزهای ارزشمند را فروخته بود.
• نه از ظروف سیمین خبری بود و نه از در و گوهر و مروارید.
• تنها چیز ارزشمند قاشق کوچولو تخم مرغ خوری زرین بود.

• پادشاه کوچولو قاشق کوچولو زرین را با پالتوی شاهانه اش پاک کرد و در جیب گذاشت.

• بعد گردن و گوش‌هایش را شست و تاجش را بر سر گذاشت.

• از مرغ‌ها خداحافظی کرد.

• اما مرغ‌ها هم رفته بودند و فقط مرغ تک و تنهائی روی بام خانه باغ ایستاده بود و او را نگاه می‌کرد.

• پادشاه کوچولو از میان علف‌های هرز و درختان درهم تنیده ـ به زحمت بسیار ـ راه باز کرد و پیش رفت.

• تا اینکه کوه را دور زد، از چمنزار گرد سرسبزی گذشت و خود را به جاده رساند.

• حباب صابون فوت کنان، در طول جاده پیش می‌رفت.

• حباب‌ها را هدیه باد می‌کرد و می‌رفت.

• روی درختان زاغچه‌ها از شاخه‌‌‌ای به شاخه‌‌‌ای جست می‌زدند و با دیدن او تعظیم می‌کردند.

• زاغچه‌ها می‌دانستند که پادشاه چیز کمیابی است و آدم‌ها چیزهای کمیاب را جمع می‌کنند و برای شان موزه می‌سازند.

• خورشید می‌تابید و هوا از عطر گلها معطر بود.

• از این رو، سیر و سفر خوشایند می‌نمود.

• «چه زیبا ست، کشور من!»، پادشاه کوچولو گفت.
• «و من از آن بی خبر بودم.»

• «با من داری حرف می‌زنی؟»، کسی از پشت سر پرسید.

• «چه کسی دارد پشت سرم قاق قاق می‌کند؟»، پادشاه کوچولو با خود گفت و به پشت سرش نگاه کرد.

• مرغ دربار بود که به دنبالش راه افتاده بود.

ادامه دارد.